Kamaljit Kaur Kamal
کملجیت کور کمل

Punjabi Kavita
  

کملجیت کور کمل

کملجیت کور کمل دا جنم (02 اکتوبر 1977-) لدھیانہ (پنجاب) وکھے ہویا ۔ اوہناں دی ودئک یوگتا ایم.اے.(پنجابی اتے اتہاس)، بی.ایڈ. اتے سی.ٹیٹ. کوالیپھائیڈ ہے ۔ اج کل آپ بطور پنجابی ادھیاپک کم کر رہے ہن ۔ اوہناں دی پہلی رچنا پھلّ تے کڑیاں (کاوَ-سنگریہہ) ہے اتے سرجنہاریاں (ناری کاوَ سنگریہہ) وچّ اوہناں دیاں تنّ کویتاواں شامل ہن ۔ اس توں علاوہ آپ وکھ-وکھ وشیاں نال سمبندھت لگھو کہانیاں اتے آرٹیکل وی وکھ-وکھ اخباراں اتے رسالیاں وچّ لکھدے رہندے ہن ۔


پھلّ تے کڑیاں کملجیت کور کمل

ونڈ نے پائی جو لیک
ماں !
شعر-اے میرے مالکا
پرانے سمیاں دا پنجاب
شعر-تن جے میرا ہووے سمندر
بابلے دا چن پتّ
تقدیر دی لکیر
کھلھے امبراں 'چ اڈاریاں
شعر-کی چاہویں توں میرے کولوں
رات چن تاریاں نال
دل 'چ وسدا جنہاں دے اوہ ماہی
شعر-سمندراں دے پانی تھڑ جانگے
بندہ بندے توں کجھ نہیں کھوہ سکدا
توں ناری نہیں فرشتہ ہے
دکھاں تو وارے-وارے جاواں
چل جندڑیئے اتھے چلیئے
شعر-انسان جو لوبھ وچّ پے کے
ہائے نی ! کوئی دے دیؤ خوشی ادھاری
چمکدے ستاریاں نوں تک لے ذرا
میرے من وچّ توں
جیون پندھ
میرا مرشد تے بس میں ہوواں
شعر-عورت دا اک ہنجھو گردا ہے
کی لے جانا کتھے جانا ؟
شعر-زندگی تاں ودھیا چیز ہے
دل دے راہ اولڑے
تیری مہر
تیرے توں رکھی سی توقع
پنجر
دنیاں
تارے
برف دا گھر
سونے دا پنجرہ
ہائے، ہن سبھ نوں توں برابر کردے
بندہ وی وکیندا ہو !
کالے دل
روح دی موت
اج دا انسان
دل تے کردی ہے وار دنیاں
شعر-لکھاں دیوے بالن دا کی فائدہ
جند میری ایوں بلدی
تیرا ناں
ولوندھرے پھلّ
شعر-بندیا تیری تماں نہ مکدی
ممتا
کالے حرف
ساؤن مہینہ
اینے کو رکھ لا لویں
شعر-جدوں اکھیاں 'چو میرے ہے آس مکی
رکھاں دی جون
رکھ
دیو
پنچھی
ہیپی ڈاٹرز ڈے
چمرس
میرا آزاد بھارت
جگتماتا
نواں اتہاس
بیٹھا سوچدا بھگت سنگھ جیل اندر
بھیڑا عقاب
ادھیاپک دا فرض
بابل
نکے نکے پیارے بچے
بچے ربّ دا روپ
ستھّ
ستا تاں ساتھ دندی ہے
ایہہ میرا پنجاب بیلیؤ
میری قلم دی لوء
نشیاں نے کھا لیا پنجاب میرا
شان ہندی دھناڈھاں دی
پتر دی لوہڑی
تیرا عشقَ نچاؤندا
انّ بھگوان
میرے دیس دے کسانا
وساکھی
ہے دھرتی ! دھنّ ہے توں
جوانی ملدی ہے جوش بہادری لئی
ماں دوس
چل اڈاری بھریئے
پھلّ تے کڑیاں
توں ہی میری روح دی آواز ہیں
انسان روپی بگھیاڑ
مٹی دا باوا
پردیسی پتّ
ڈالی دا پتہ
دنیاں وچّ اوتار دھاریا بازاں والے نے
پنجابی شیرنی
ماں دا بھگت سنگھ سورما
کچیاں گھراں دی کچیاں کندھاں
آجا پلٹیئے تختہ
انکہیاں گلاں
ماہی دا دیس
دھیے نی کیوں جنم لیا توں
شیطان
بھین تے ویر دا رشتہ
اسیں پنچھیاں بنا ادھورے ہاں
جند میری ایوں بلدی
چمتکاری بابے
بندیا آپے نوں پہچان
سپاہی
اکاں دی شربت
پتجھڑ دے موسم
عرشوں خوشیاں لاہ کے لیاواں
نی میں ہو گئی اس سجن دی
انسان وی رکھاں وانگ بن جاوے
رشتیاں دی سولی
منگتے
میرے شہر دی ہوائے !
آلھنا
نی کڑیئے
پرانا درد
سوہنی
شعر-کدے کدے چپّ وی کہہ جاندی
اﷲ پاک رگاں وچّ وسدا
سبھ برابر لہر
قلم

کملجیت کور کمل پنجابی شاعری/کویتا

آدھونک ناری
مہانتا دا درجہ
اساں ہن نی ظلم نوں سہنا