پنجابی غزلاں سید تنویر نوازش
1. ہر پستی وچّ اک بلندی دیکھی اے
ہر پستی وچّ اک بلندی دیکھی اے ۔
میں مفلس دی غیرت مندی دیکھی اے ۔
ایہہ وی خورے دور کسے 'فرؤن' دا اے'
انساناں دی حالت مندی دیکھی اے ۔
سبھ دیاں سوچاں 'تے میں پہرے دیکھے نے،
سبھ دیاں ہوٹھاں تے پابندی دیکھی اے ۔
بندے پچھے، ربّ دے نال وی جھگڑے آں،
توں ساڈی انسان-پسندی دیکھی اے ۔
کجھ گندیاں توں گلاں چنگیاں سنیاں نے،
کجھ چنگیاں دی نیئت گندی دیکھی اے ۔
دسن نال 'نوازش' پیڑ جگر دی میں،
اگے نالوں ہور دو چندی دیکھی اے ۔
2. دیوا ہووے تاں دیوے نوں بال دیاں
دیوا ہووے تاں دیوے نوں بال دیاں ۔
روگ ہنیرے دا سینے وچّ گال دیاں ۔
کی ہویا جے اوہدا دل اے سخت بہت،
پتھر وی ہووے اوہنوں وی ڈھال دیاں ۔
اوہنوں ہووے جے سچ دی پہچان کدی،
موتی سپیاں وچوں باہر اچھال دیاں ۔
دور وسیندے یاراں نوں گل لاؤن لئی،
آوے موت تے اوہنوں وی میں ٹال دیاں ۔
توں تے کجھ نہیں آکھن جوگا یارا ہن،
طعنہ دتا اے اج میرے نال دیاں ۔
3. اج اوہ میرے ساہویں آ کے بیٹھ گیا
اج اوہ میرے ساہویں آ کے بیٹھ گیا ۔
اکھاں دے وچّ اکھاں پا کے بیٹھ گیا ۔
کاہنوں اوہدیاں راہواں ملّ کے بیٹھا ایں ؟
ربّ جانے اوہ کتھے جا کے بیٹھ گیا ؟
جس وی کھیڈی ایتھے کھیڈ سیاست دی،
اوہ ای اپنا بھرم گوا کے بیٹھ گیا ۔
پیٹ بھرن دی خاطر، سستے ویچن نوں،
میں شعراں دا چھابا لا کے بیٹھ گیا ۔
ساڈے دل دے شہر 'چ جس دی رونق سی،
وکھری اپنی جھوک بنا کے بیٹھ گیا ۔
دل وچّ اٹھیا درد ترا، پر کھورے کیوں ؟
مینوں پچھلی-راتلی اٹھا کے بیٹھ گیا ۔
اوکھے-سوکھے ویلے، آؤندے رہندے نے،
توں کیوں ایویں ڈھیری ڈھاء کے بیٹھ گیا ۔
لبھدا لبھدا تینوں 'پیر نوازش' وی،
آخر اپنا آپ گوا کے بیٹھ گیا ۔
4. نہ دیہہ مینوں جھوٹھا-دلاسہ نہیں بھاؤندا
نہ دیہہ مینوں جھوٹھا-دلاسہ نہیں بھاؤندا ۔
میں اس بے-مروت نوں ماسہ نہیں بھاؤندا ۔
سجا چاننی دا مساک ایہناں اتے،
تیرے دنداں اتے دنداسا نہیں بھاؤندا ۔
ایہناں نوں قلم تے دواتاں پھڑاؤ،
معصوماں دے ہتھیں گنڈاسا نہیں بھاؤندا ۔
خدا سبھ نوں دندا ہے جیون دے سادھن،
سمندر نوں کوئی وی پیاسا نہیں بھاؤندا ۔
میں شاعراں نوں کیوں رہن دیاں جاہلاں وچّ،
اروڑی 'تے پھلاں دا واسا نہیں بھاؤندا ۔
میں اس بے-وفا لئی ہاں روندا 'نوازش'،
ذرا وی جیہنوں میرا ہاسہ نہیں بھاؤندا ۔
5. ظالم دی تائید نہیں کیتی
ظالم دی تائید نہیں کیتی ۔
لوکاں دی تقلید نہیں کیتی ۔
جھوٹھ نوں وی تسلیم نہیں کیتا،
سچ دی وی تردید نہیں کیتی ۔
دل اوہدا دیوانہ ہویا،
اکھاں جس دی دید نہیں کیتی ۔
اس قصے دا انت کی دساں ؟
میں جس دی تمہید نہیں کیتی ۔
ڈٹھا چن، اوہ چن نہ ڈٹھا،
عید آیاں وی، عید نہیں کیتی ۔
آؤندیاں سار ہی ٹر چلے او ؟
اکھیاں رجّ کے دید نہیں کیتی ۔
سجن وی 'تنویر' سی کورے،
میں وی کوئی امید نہیں کیتی ۔
6. ہر دم وسیں کول، تے ستے خیراں نے
ہر دم وسیں کول، تے ستے خیراں نے ۔
بولیں پیار دے بول، تے ستے خیراں نے ۔
ساڈے نیناں دے کاسے وچّ، درشن دی،
خیر جے پاویں ڈھول، تے ستے خیراں نے ۔
ساڈی تلخ حیاتی دے وچّ پیاراں دی،
مصری چھڈیں گھول، تے ستے خیراں نے ۔
کہڑا اتھے اپنا کون بگانہ ایں،
کر لئیے پڑچول، تے ستے خیراں نے ۔
ہائِ ! اوہ کہنا تڑپھ کے روح دے پنچھی دا،
پنجرے چھڈو کھوہل، تے ستے خیراں نے ۔
بھلیا لوکا ایس ٹھگاں دی بستی 'چوں،
بستر کردیں گول، تے ستے خیراں نے ۔
خیر اوہی کی ڈنڈی مار کے کھٹینگا،
پورا تولیں تول، تے ستے خیراں نے ۔
آپ پھڑی 'تنویر' فکیرت لائی اے،
ونڈ چھڈو کچھ کول، تے ستے خیراں نے ۔
| |
