Aaj Sarkon Par Likhe Hain Sainkron Naare Na Dekh

Aaj Veeran Apna Ghar Dekha

Ab Kisi Ko Bhi Nazar Aati Nahin Koi Daraar

Afvah Hai Ya Sach Hai Yeh Koi Nahin Bola

Agar Khuda Na Kare Sach Ye Khwab Ho Jaye

Apahij Vyatha Ko Vahan Kar Raha Hoon

Baarh Ki Sambhavnaen Saamne Hain

Bahut Sambhal Ke Rakhi To Payemaal Hui

Bayen Se Ur ke Dayin Disha ko Garur Gaya

Bhookh Hai To Sabar Kar Roti Nahin To Kya Hua

Chandni Chhat Pe Chal Rahi Hogi

Dekh Dahleej Se Kaai Nahin Jane Wali

Dhoop Ye Athkheliyan Har Roz Karti Hai

Ek Guriya Ki Kai Kathputliyon Mein Jaan Hai

Ek Kabootar Chitthi Lekar Pahli Pahli Baar Ura

Ghantiyon Ki Goonj Kaano Tak Pahunchti Hai

Halaate Jism Soorte Jan Aur Bhi Kharab

Ho Gayi Hai Peer Parvat-Si Pighalni Chahiye

Hone Lagi Hai Jism Mein Jumbish To Dekhiye

Is Nadi Ki Dhaar Mein Thandi Hawa Aati To Hai

Is Raaste Ke Naam Likho Ek Shaam Aur

Jaane Kis Kis Ka Khayal Aaya Hai

Kahan To Tay Tha Chiragan Harek Ghar Ke Liye

Kahin Pe Dhoop Ki Chadar Bichhake Baith Gaye

Kaise Manzar Saamne Aane Lage Hain

Khandhar Bache Hue Hain Imaarat Nahin Rahi

Kisi Ko Kya Pata Tha Is Ada Par Mar Mitenge Ham

Lafaj Ehsaas Se Chhane Lage Ye To Had Hai

Main Jise Orhta Bichhata Hoon

Marna Laga Rahega Yahan Ji To Lijiye

Mat Kaho Aakash Mein Kohra Ghana Hai

Mere Geet Tumhare Paas Sahara Pane Aayenge

Nazar Nawaz Nazara Badal Na Jaye Kahin

Pak Gai Hain Aadten Baaton Se Sar Hongi Nahin

Parinde Ab Bhi Par Tole Hue Hain

Phir Dheere-Dheere Yahan Ka Mausam Badalne Laga Hai

Purane Par Gaye Dar Phenk Do Tum Bhi

Roz Jab Raat Ko Barah Ka Gajar Hota Hai

Toone Yeh Harsingar Hilakar Bura Kiya

Tumhare Paon Ke Neeche Koi Zamin Nahin

Tumko Niharta Hun Subah Se Ritambra

Tumne Is Talab Mein Rohu Pakarne Ke Liye

Wo Aadmi Nahin Hai Mukkamal Bayan Hai

Wo Nigahen Salib Hain

Yeh Dhuen Ka Ek Ghera Ki Main Jis Mein Rah Raha Hoon

Yeh Jo Shahteer Hai Palkon Pe Utha Lo Yaaro

Yeh Roshni Hai Haqeeqat Mein Ek Chhal Logo

Yeh Saara Jism Jhukkar Bojh Se Duhra Hua Hoga

Yeh Sach Hai Panvon Ne Bahut Kashat Uthae

Yeh Shafaq Shaam Ho Rahi Hai Ab

Yeh Juban Hamse Si Nahin Jaati

Zindgani Ka Koi Maqsad Nahin Hai

ਅਗਰ ਖ਼ੁਦਾ ਨ ਕਰੇ ਸਚ ਯੇ ਖ਼ਵਾਬ ਹੋ ਜਾਏ

ਅਪਾਹਿਜ ਵਯਥਾ ਕੋ ਵਹਨ ਕਰ ਰਹਾ ਹੂੰ

ਅਫ਼ਵਾਹ ਹੈ ਯਾ ਸਚ ਹੈ ਯੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬੋਲਾ

ਅਬ ਕਿਸੀ ਕੋ ਭੀ ਨਜ਼ਰ ਆਤੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਦਰਾਰ

ਆਜ ਸੜਕੋਂ ਪਰ ਲਿਖੇ ਹੈਂ ਸੈਂਕੜੋਂ ਨਾਰੇ ਨ ਦੇਖ

ਆਜ ਵੀਰਾਨ ਅਪਨਾ ਘਰ ਦੇਖਾ

ਇਸ ਨਦੀ ਕੀ ਧਾਰ ਮੇਂ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਆਤੀ ਤੋ ਹੈ

ਇਸ ਰਾਸਤੇ ਕੇ ਨਾਮ ਲਿਖੋ ਏਕ ਸ਼ਾਮ ਔਰ

ਏਕ ਕਬੂਤਰ ਚਿੱਠੀ ਲੇਕਰ ਪਹਲੀ-ਪਹਲੀ ਬਾਰ ਉੜਾ

ਏਕ ਗੁੜੀਯਾ ਕੀ ਕਈ ਕਠਪੁਤਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਜਾਨ ਹੈ

ਹਾਲਾਤੇ ਜਿਸਮ ਸੂਰਤੇ ਜਾਂ ਔਰ ਭੀ ਖ਼ਰਾਬ

ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਪੀਰ ਪਰਵਤ-ਸੀ ਪਿਘਲਨੀ ਚਾਹੀਏ

ਹੋਨੇ ਲਗੀ ਹੈ ਜਿਸਮ ਮੇਂ ਜੁੰਬਿਸ਼ ਤੋ ਦੇਖੀਏ

ਕਹਾਂ ਤੋ ਤਯ ਥਾ ਚਿਰਾਗਾਂ ਹਰੇਕ ਘਰ ਕੇ ਲਿਏ

ਕਹੀਂ ਪੇ ਧੂਪ ਕੀ ਚਾਦਰ ਬਿਛਾਕੇ ਬੈਠ ਗਏ

ਕਿਸੀ ਕੋ ਕਯਾ ਪਤਾ ਥਾ ਇਸ ਅਦਾ ਪਰ ਮਰ ਮਿਟੇਂਗੇ ਹਮ

ਕੈਸੇ ਮੰਜ਼ਰ ਸਾਮਨੇ ਆਨੇ ਲਗੇ ਹੈਂ

ਖੰਡਹਰ ਬਚੇ ਹੁਏ ਹੈਂ ਇਮਾਰਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ

ਘੰਟੀਯੋਂ ਕੀ ਗੂੰਜ ਕਾਨੋਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਤੀ ਹੈ

ਚਾਂਦਨੀ ਛਤ ਪੇ ਚਲ ਰਹੀ ਹੋਗੀ

ਜਾਨੇ ਕਿਸ-ਕਿਸਕਾ ਖ਼ਯਾਲ ਆਯਾ ਹੈ

ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਕਾ ਕੋਈ ਮਕਸਦ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਤੁਮਹਾਰੇ ਪਾਂਵੋਂ ਕੇ ਨੀਚੇ ਕੋਈ ਜ਼ਮੀਨ ਨਹੀਂ

ਤੁਮਕੋ ਨਿਹਾਰਤਾ ਹੂੰ ਸੁਬਹ ਸੇ ਰਿਤੰਬਰਾ

ਤੁਮਨੇ ਇਸ ਤਾਲਾਬ ਮੇਂ ਰੋਹੂ ਪਕੜਨੇ ਕੇ ਲੀਏ

ਤੂਨੇ ਯੇ ਹਰਸਿੰਗਾਰ ਹਿਲਾਕਰ ਬੁਰਾ ਕੀਯਾ

ਦੇਖ ਦਹਲੀਜ ਸੇ ਕਾਈ ਨਹੀਂ ਜਾਨੇ ਵਾਲੀ

ਧੂਪ ਯੇ ਅਠਖੇਲੀਯਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਰਤੀ ਹੈ

ਨਜ਼ਰ-ਨਵਾਜ਼ ਨਜ਼ਾਰਾ ਬਦਲ ਨ ਜਾਏ ਕਹੀਂ

ਪਕ ਗਈ ਹੈਂ ਆਦਤੇਂ, ਬਾਤੋਂ ਸੇ ਸਰ ਹੋਂਗੀ ਨਹੀਂ

ਪਰਿੰਦੇ ਅਬ ਭੀ ਪਰ ਤੋਲੇ ਹੁਏ ਹੈਂ

ਪੁਰਾਨੇ ਪੜ ਗਏ ਡਰ ਫੇਂਕ ਦੋ ਤੁਮ ਭੀ

ਫਿਰ ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਯਹਾਂ ਕਾ ਮੌਸਮ ਬਦਲਨੇ ਲਗਾ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀ ਤੋ ਪਾਏਮਾਲ ਹੁਈ<

ਬਾਯੇਂ ਸੇ ਉੜਕੇ ਦਾਈਂ ਦਿਸ਼ਾ ਕੋ ਗਰੁੜ ਗਯਾ

ਬਾੜ੍ਹ ਕੀ ਸੰਭਾਵਨਾਏਂ ਸਾਮਨੇ ਹੈਂ

ਭੂਖ ਹੈ ਤੋ ਸਬਰ ਕਰ, ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਤੋ ਕਯਾ ਹੁਆ

ਮਤ ਕਹੋ ਅਕਾਸ਼ ਮੇਂ ਕੋਹਰਾ ਘਨਾ ਹੈ

ਮਰਨਾ ਲਗਾ ਰਹੇਗਾ ਯਹਾਂ ਜੀ ਤੋ ਲੀਜੀਏ

ਮੇਰੇ ਗੀਤ ਤੁਮਹਾਰੇ ਪਾਸ ਸਹਾਰਾ ਪਾਨੇ ਆਏਂਗੇ

ਮੈਂ ਜਿਸੇ ਓੜ੍ਹਤਾ-ਬਿਛਾਤਾ ਹੂੰ

ਯੇ ਸਚ ਹੈ ਪਾਂਵੋਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕਸ਼ਟ ਉਠਾਏ

ਯੇ ਸ਼ਫ਼ਕ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਅਬ

ਯੇ ਸਾਰਾ ਜਿਸਮ ਝੁਕਕਰ ਬੋਝ ਸੇ ਦੁਹਰਾ ਹੁਆ ਹੋਗਾ

ਯੇ ਜੁਬਾਂ ਹਮਸੇ ਸੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ

ਯੇ ਜੋ ਸ਼ਹਤੀਰ ਹੈ ਪਲਕੋਂ ਪੇ ਉਠਾ ਲੋ ਯਾਰੋ

ਯੇ ਧੁਏਂ ਕਾ ਏਕ ਘੇਰਾ ਕਿ ਮੈਂ ਜਿਸਮੇਂ ਰਹ ਰਹਾ ਹੂੰ

ਯੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਹੈ ਹਕੀਕਤ ਮੇਂ ਏਕ ਛਲ ਲੋਗੋ

ਰੋਜ਼ ਜਬ ਰਾਤ ਕੋ ਬਾਰਹ ਕਾ ਗਜਰ ਹੋਤਾ ਹੈ

ਲਫ਼ਜ ਏਹਸਾਸ-ਸੇ ਛਾਨੇ ਲਗੇ ਯੇ ਤੋ ਹਦ ਹੈ

ਵੋ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਮੁਕੰਮਲ ਬਯਾਨ ਹੈ

ਵੋ ਨਿਗਾਹੇਂ ਸਲੀਬ ਹੈਂ